Warming Hearts

Cesare Paverse, an Italian novelist once said that, we do not remember days, we only remember memories. Years may pass between events but what normally stays in mind are the joys or pain  a certain event has left our memory. Sadly or joyfully our approach to events of togetherness can be predicted from our take on that last event we were in. I guess, when it comes to accepting each other's personalities we don't mature so quickly. Either that we bore a grudge for wrong judgment on us by someone  or that we reached cloud nine because someone encouraged us and said meaningful words to us. If you were to ask me, I would never trade those times that warmed my heart. Those I will keep in my memory bank till God calls me home. There will be bad days all right but I tell you, nothing can compensate an injured pride. Years may pass but that injury will be hardly cured or not at all. If we can just retreat for a second and think before we utter a word that kills, that would be our best gift to ourselves.

If  Paverse were true, then why not create memories that lift the spirit, bring smile to the faces of people, and most importantly warm their hearts.

I am 47 years old , and I am happy to have had wonderful times with you. :)

Multo

Ano nga ba ang multo? 
Kathang isip nga lang ba o totoo?
Guni-guni ba ito o isang salamin
Ng ating isipan na madilim.

Imahe nga lang ba ito ng kasinugalingan
O litanya ng ating kabuktutan?
Iwasan man ng pilit ay lumalapit 
Ang kapit sa atin ay buong higpit.

Ang lamig daw na dulot ay kakila-kilabot
Buong kalamnan ay sukat na mamaluktot. 
Tibay ng loob ay namaalam 
Lugmok na damdamin ang tanging naiwan.

Bakit ka nga nahihintakutan?
Bakit di mo harapin ang multo ng buong husay?
Hangal na pananaw ay ibasura 
Harapin ang bukas ng may pag-asa. 

Nyayon sana ay batid mo na 
Ikaw at ako ay multo pala 
Hangin at kawalan ang kasama
Kung tayo ay alipin sa diwa ng iba.

Kamulatan

Kabataan ikaw nga ba ang pag-asa

Ng bayang lugmok na sa problema?

Ginagawa ng mga nakatatanda tila

Wala ng saysay at di na naghihimala.

Kaalamang huwad namayagpag

Puso at kaluluwa di makapalag.

Materialismo at kapaguran sinalamin

At siyang naging pamantayan natin.

Ano pa’t mga kabataan

Sa ganitong kalagayan nasanay.

Kabuluhan ng buhay ay sinukat

Sa mga bagay na lumilipas din ng sukat.

Hindi masamang  umunlad

Kung sa paglago ay di tayo lalayo

Sa katotohanan na ang Diyos ang nagbibigay

At may kakayanang bumawi maging sa lahat ng bagay.

Dalangin ko na maimulat natin

Sa kabataan na sa hinaharap ay iiwan din natin

Pagkilala sa Diyos na lumikha at dakila

Buhay nila ay lulubos at magiging malaya.

Amihan

Amihan salamat at nariyan ka. 

Haplos mo ay kaginhawahan

Ihip mo ay isang musikang kariktan

Dala mo ay kahinahunan.

Ni minsan di nangalit 

Unos ma'y masumpungan  

Kaaliwan ay likas

Panahon man ay lumipas

Sa iyong pagdating ako'y nakaantabay.

Pagod ng buong katawan 

Sa hilahil at pagpapagal

Naiibsan magkaminsa'y lubusan.

Ang wika ng iba ikaw ay papanaw

Dahil sa iyon ang itinakda.

Dalangin ko sana ay huwag naman.

Ngunit ano pa nga ba ang aking magagawa?